Сени асли кўрмаган эдим, ушбу кунда, сувратдан бўлак.
Ажойиб келдики бир дам, мавжудлигингдан эл. матуб бердику дарак.
Исмингни ҳам сўрашга мажол, қолмади-ку асл жанона.
Лутф айлагин, йўқ бунда маҳол, ишқинг узра тўлди паймона.

Гуллар очилиб чаманзорлар яна бўлди зебо,
Қизил май билан тўлдир пиёлани дўстим
Ғам зангини дилдан йўқотар ушбу қизил май,
Сўзлар эди бу сўзни баланд таъбли доно устоз Ҳайём.

Қўрқаман, ғам пардасини йиртар оқар ёшим шаш қатор,
Дилдаги пинҳон сиримни оламга ошкор бўлишидан.
Бир маромда сабр қилиб, кўмир лаъл бўлган дейдиларку,
Бўлгаю, аммо жигар қони билан бўлгай эътибор.

Бу ҳаёлми, ёки чин севги ?!
Аҳду-паймонми, била олмайман,
Шўҳратмикан, ё бошқа отли,
Очиқ ойдин била олмайман.

Mobila qo’limda asta-sekin raqamni terdim
Uzoq gudokdan keyin javob eshitdim
Jimlik kuyini chalardi bir necha soniya
Bizdan yiroqda edi uzoqda garmoniya[size=10]

Сен бир гулсан, гулки, уфор исларинг
Шамолларга таратмаган, сочмаган.
Илтижоли эсса ел сарин-сарин,
Истаб туриб оғушини очмаган.[size=10]